Bu günlerde canım hiç bir şey yapmak istemiyor.Gerçekler öyle acıtıyorki şiirler bile küskün sanki.Gazete okumak,televizyon seyretmek bile istemiyorum.Bütün kapıları kapatsam ve kendime kaçsam.İçimdeki Pollyanna,ya.Ama o da çocukluğumdaki gibi değil çok büyümüş.Her şeyi anlıyor görüyor hissediyor.Ben dünya'nın,ülkemin,insanlığın gerçeklerindeyim.İçimdeki şiirler yıldızlara hayallere ulaşmak istiyor hala inatla.Fakında olmadan bir kalem alıyorum elime.Birden eller geliyor aklıma.Bayrak tutan,siper kazan,tarla süren,döven,seven bomba atan eller.
Bir el uzanır ya sıcacık
Hani insanın kalbine dokunur.
O el bir ateş yakar bilmeden,
Bir orman yanar kül olur.
Yanan alnına bazen serin bir meltem
Şefkatle uzanır bir çocuğu severken
Tam eller eleleydi derken,
Tutar bir namluyu bin kurşun olur.
Ama yakınlarda uzaklardaki dost eller geliyor aklıma birden.Mertçe sevgiyle uzanan eller.Var diyorum var.Ümitlerde var.Açıyorum kapılarımı çıkıyorum kendimden.İçimdeki yaşlı Pollyanna göz kırpıyor hüzünle ben hep buradayım dercesine..