Bir çınar ağacı kadar bile olamadın
Gurbette bana arka olamadın derdimi anlamadın,
Hep kendi dünyanda yaşadın
Oysa dağlar çınar,çınar kokardı
Ta ciğerlerime kadar çekerdim
Hangi çiçek bu kokuyu veren derdim
Bilemezdim,
Ta ki gurbete düşünceye kadar,
O zaman anladım
Zift kokan egzoz kokan caddelerde,
Çınar kokusunu,
Anladım ki çınarmış misk-i amber gibi kokan
Ve beni koparıyor bu koku
Çöp kokan,kömür kokan sokaklardan
Bir çınar kadar olamadın,
Bana gurbeti unutturamadın,
Hep kendi dünyanda yaşadın,
Şimdi ne zaman çınar kokusu duysam,
O al gelincikli tepelere gidiyorum,
Doya,doya o kokuyu ciğerlerime çekiyorum,
Özlem bitiyor,mesafeler kalkıyor aradan,
Çınar ağaçları altına uzanıp yatıyorum.
Gurbet,gurbetliğiyle kalıyor,
Ben sılaya ruhumla varıyorum,
Senin bu yolculuktan bile haberin yok ,
Geride kalan bedenime şaşkın bakıyorsun,
Bu nasıl bir iş, anlamıyorsun.