firtinalardayim
bahara vuruldum
kar tipi boran
umutlarimi rüzgara verdim
savrulur
elden ele
yerden yere...
kar çiçekleri henüz açmamis
ben yanliz
basim dumanli
maviler kayboluyor gözlerimde
araniyorum
her yanim bosluk
ben bos
gün basladigi gibi bitiyor
ne soranim var ne arayanim
bir askim bile yok
ne özleyenim
ne bekleyenim
sürüklenen duygular
kalmisim siirlerle
kalem siyah yaziyor
gece mahpus
zindan karanlik
ay küsmüs
sokaklar kimsesiz
çiglik çigliga hüzün
agliyor yalnizlik