aşk bazen
kış uykusuna yatar
düşlerde gezinir
çıplak ayakla
hayatın bir parçası olsa da
uyuyan öteki yarındır
uzun solukludur da
uzun parağraflar kurulur
nevruz ve kar çiçekleri açmya yüz tutmuşken
öper ellerinden
ve de yüreğinden
sinsi ve sessiz
bazen sokak kedisi olur
sarmal gibi ele ayağa dolanan
yürek soluklandırır bir nefeslik
şiirlerde oldugu gibi
bölük pörcük kelimeleri birleştirerek
uslandı sanmışken her an
kuyruksuz bir yalan çemberinde
ya da anlaşılmaz
darmadağınık bir ruh halinde
için çekilir
sevgiyle karışık sevgisizlik
bir yalnızlık başında
düş belki
zamanlara sığmayan anlık
yok lar var lar içinde
yürek onun için sabıkalı
kördüğüme dönüşmüş
hüzün sokaklarında gezinir
sürüklenir kayan bir yıldızın ardı sıra
sürünerek emekleyerek
yakaladım yakalayacağım derken
gülerler bıyık altından yol kenarında
mantığın bittiği yer
aşk denilen zulme