sessiz yiginim kimliksiz
karamsarim hayata
gece karanliginda yola çikip
gece karanliginda geri dönüyorum
zamani yaratiyorum
yaratici bana küskün ben ona
gün kararir
sessizlik çöker sehrin üzerine
ölüdür gece hüzündür
kis soguk ayaz
karanliktir mutsuzdur sessizdir
kara bulutlar karartir
göz kapaklarimi
nasil boyun eger günebakanlar
yön degistirirler gecede
küser kapanirlar
ayaz almis elma tadindadir
sicak suyun bugusunda
hain bir biçaktir gece
küskündür yüregim
gün ne kadar agir geçsede
buz kessede ayaklarimi
parmaklarim canlidir
akvaryumum
seyrine doyamadigim
deniz gelir aklima
firlatilan tasla
dalga dalga yayilip
çember olur.
düslerimde sensizlik