Alo yüz on beş mi
İlkimi kaybettim
Alaca karanlıktı
Seçemedim ayak izlerini
Bekledim dönecek diye
Yerçekiminde kaldı gözlerim
Sonbahara teslim di
Uyuttum dizlerimde
Yeni dünyaya açılan kapıydı
Hüzün damıtan gecelerde
Tecrit olmuş akşam sefasında
Aldatılmış bir anın baharıydı
Unutulmuş bir şarkının ezgisi
Deli poyrazla inliyordu
Rüzgardan kanatlar uçuşuyordu
Muştu gelmiş postadan
Çingene akşamlarında
Uykulu gözlerdi yarı uyanık
İlki olmayan sondu
İç güveysinden haylice
Şizofren bakışlarda
Narkoz yemiş hasta
Soluyordu burnundan
Maskaraydı kelimeler
Ölüme durmuş saat
Zifiri karanlıktı yalnızlık
Sığınmış onurun gölgesine
Fahişeydi hayat
.