Yazgının ardına taktığı
Usanmaz bir hafiye gibi
Canından bezdirmiş seni
Attığın her adımın ardından
Duymak, vicdanının sesini
Onu, bir köşede her gece
Kıstırmak istersin öldüresiye
Bir vuruşta indirmek yere
Kovmaktan farkı ne gölgeni
Bazen güneş tam tepede
Başınla karışır birbirine
Durma kaç, kan ter içinde
Yorulur terk eder belki peşini
Ayırır gibi ruhu bedenden
Dene ansızın kaybetmeyi izini
O sokmadan bağrına hançerini
Sen ol bitiren o zalimin işini
Ve ruhum, sen alçal bir kartal gibi
Bir kartal gibi kullan pençeni
Çık da bırak bekleyen kargalara
Zafer içinde vicdanının leşini
Sonra dön de yakar tanrına
Bir kez de Allahsız yaratsın seni