bir yarim olsun isterdim...
gözlerine bakarken sevdasıyla boğulayım
ellerini tutarken alev alev yanayım
ürkek dokunuşlarında hesapsız kaybolayım
bir yarim olsun isterdim...
benliğimin öncelerini anlamsız kılan
ondan sonralarımı vazgeçilmez yapan
ona yazan kalemimi hiç susturmayan
ve ben...
şimdi ise seni istiyorum yar...
en mutlu anlarında sevinçlerin olmak
her ağladığında al mendilin olmak
yarım kalan türkülerinde
sazının telleri olmak için
istanbulu çekiyorum içime yar
aşkın sen tadında yaşandığı bu kentte
seni özlüyorum aldığım her nefeste
yakıyorsun beni yar
aşka teslim hallerin
öylesine esir almışki ruhunu
ve ben...
sensiz asla yapamam dediğim anlarda
birgün benden gideceğini
öyle bir biliyorum ki aslında
gelmiyor yar...
seni o kadar çok severken
yarınlarımın sensiz hesabını tutmak
işime gelmiyor benim...
bakma arada bir uykuya daldığıma
ben gözlerimi hiç kapatmıyorum aslında
bakma arada eş dostla muhabbete daldığıma
ben, içinde senin olmadığın cümleler
hiç kurmuyorum aslında
bakma öyle arada sevinç çığlıkları attığıma
ben, hiç benim olmayacak sana
ağıtlar yakıp paralıyorum kendimi aslında
bakma hiç susmadan konuştuğuma
sen bitti dediğin anda
lal edip dillerimi öylece bakacağım ardın sıra
sana gitme demeyeceğim yar
ama sen götürme yüreğini benden
bir adımlık aşılmaz dağların ardına...