serin rüzgarlardan geçiyorum şimdi
ay görünmüyor yıldızlar bana uzak
mevsim yaz gönlüm sonbahar
içimde bir yerlerde ürkek bir cocuk aglıyor
neden diye kendime soramıyorum
neler değişti bilmiyorum ama çok şey
artık yagmurlar ıslatmıyor gözyaşlarımı
saçlarımda sayılır oldu beyazlar
daha sevmiyorum hiçbir şeyi
yaşamaktan aldıgım o heyecan bitti
tutundugum umutlarım rüyalarımda artık
kimseye dayanacak inancım yok
korkar oldum gölgemden
kendimi kendime ihbar eden bir adamım
kimsenin bana güvenecek hali yok artık
yazdıgım şiirler nedensiz değil
içimdeki yangın büyüyor her gün
dur desem durmaz ki dünya
bir ben çaresiz değilim de
yalnızlıgım yüzyıllar gecse bile öyle
bütün kaçışlarıma anlam yükleme
kalbimin son cırpınısları belkide
susmak kadar güzel olsak gerek
anlamını yitirmiş kelimelerle
en sevdiğim gözlerde hayal olup gitmek