Yalnız kaldıkça
Yalnızlığı özgürlük sanıverdi insan.
Besledi,büyüttü
İçindeki azmanı.
Kendine ait olmayan
Birini çıkarttı
Kendi içinden...
Unuttu insan olmayı.
'Ben” dedi
'Bence” dedi
Ve insan…
Gün be gün
Bir öncekinden
Daha bencildi...
Oysa…
Aşk için
Sevgi için
Dostluk için…
İki kişilik düşünmeyi
Üç kişilik yaşamayı
Dört kişilik bölüşmeyi de
Öğrenebilirdi insan…
Öğrenmeliydi de...
Zira,"insan" denilen şey
Tam da bu değil miydi...