Aklım , eflâtunî resimlerin
tonlarına takılsa da
Kan kırmızı karanfiller açıyor
kalemimin uçlarında.
Yedi tepeden bin renk sarışınlığında
Bir İstanbul gibi
Öyle yorgun,
Öyle durgun ,
Öyle mahzun bakıyorsun ki ;
Örselenmiş hisler limanına yanaşırken,
tütün sarısı parmaklar
ciğer boğumu grilikler saçıyor
İstanbul�un kuzgunî akşamlarına .
Bir koruk tadımlığı renk armonisi içinde
Sen yoluna , ben yoluma deyince bakışlar,
Tüm aşklarım sana döküldü şarap tadında .
Ve ;
Bilmenin penceresinden tülü kaldırıyorsun ,
Ahh ! Ahh ! İnan ki ceylan gözlüm ,
Aşk değil kadınların adı senden sonra ....
13.02.2003
03.30 AFYON