Bir avuç mutluluğu şan şöhretle doldurdun
Geçici saadetini nefsinle doyurdun
İhtişamlı sefanı kuş sütüyle yoğurdun
Sana olan vefa duygumdan utandım bugün
Varlıklı ağalar da bir zamanlar hamaldı
Kimisi bu yolda yürüdü kimisi kaldı
Senin kadar hiç bir kimse tamahkar olmadı
Sana olan dostluk bağımdan utandım bugün
Zorlu hayat güreşinde kör şeytanı tuş ettin
Her arzuya kapıldı ihtiraslı yüreğin
Öfken hızınla yarıştı neydi hedeflerin
Sana olan sevgi saygımdan utandım bugün
Sokaklardan parklara meskenimizdi her yer
Yerden göğe kadar sıralanmıştı çileler
Hiç çözülmez, bağlıydı neden ayrıldı eller
Sana olan minnet borcumdan utandım bugün