Ben dersimi dedemden aldım.
Onu bildim.
İnsana önce insan gibi bakış düşüncem
Ondan gelişti.
Gençliğimi, çocukluğumu onunla geçirip, onu dinledim.
Babamın hakkı olan dayağı bile, ondan yedim.
Ne o bıktı anlatmaktan, ne de ben dur dedim.
Diyemedim.
Yaşam tarzındaki hayati değerleri benimsedim.
Bunlara göre hayatı öğrendim.
Yaşantıma buna göre yön verdim.
Yaşantımın her zerresinde bu izleri gördüm.
Hiç bir zaman dersimden taviz vermeyi düşünmedim.
Aslında ben bu dersi çok sevdim
Bu derse ben ömrümü verdim.
Gördüm ki!
Ya dersini iyi almamış ya da dedesini iyi dinlememiş,
Genelde benim karşılaştıklarım.
Benliklerini bencillikleriyle işlemiş,
Nereden gelip, nereye gittiklerini bilmemiş,
Sözlerinin senet sayıldığı atalarını, aklından silmiş,
Özünü unutmuş,
Genelde benim karşılaştıklarım!
Ne var ki, onların yaşam tarzına ters benim dersim.
Öyle ki!
Bu tarzla, her karşılaştığımda, kesilir benim sesim.
Korkmam aslında, konuşmaktan,
Ne mümkün!
Dudaklarım mühürlenircesine kesilir sesim.
Dişlerimin kitlenişi ve konuşmayışım
Nasıl anlatsam!
Her sözümün yanlış anlaşıldığından,
Hatta şöyle ki,
Beni korkutan,
En çok güvendiğim yönümle bile tenkit edilişim.