Özden
Hayat anlaşılmaz denklemler içinde bırakıyor insanı bazen,
kayboluyorsun evrenin sessizliğinde.
Tüm çarelerin tükenmiş olduğunu hissediyorsun ve
Bırakıyorsun kalbini de,
yeryüzündeki yenilgilere.
Gülümsüyorsun, sahte gülüşlerle
insanların yüzlerine.
Kandırmaya çalışıyorsun herkesi
Ama kandıramıyorsun aşka yenilmiş kalbini.
Karşındaki aşka inanmadığını söylüyor,
Tereddütte kalıyorsun, sınıyorsun kendini
Aşka mı inanmıyor, yoksa sözlerime mi diye.
Bir çıkış yolu bulmak istiyorsun,
Dolaşıyorsun kalbinin sokaklarında
Dolaştıkça hepsinin birer çıkmaz sokak olduğunu anlıyorsun.
Son sokağa geldiğinde bir çıkış yolu gözüküyor sanki,
Koşuyorsun hiç durmadan,
Ve geliyorsun sokağın sonuna,
Karşına çıkan,
Yine bu satırları adadığın oluyor.
Eren Özen