zaman kar fırtınalarının
akşamdan içip
yollara kadar inmesinden
kurtların öte
zaman atların öte
kandillerin,kadınların,aşkların öte
benim en beri memleketimdir
sırçadır siyah inciler içinde
ne akalga ne durağan bilemezsin
dipdiri dudakları salınır güneşle
birlikte sararan denizlerin
en tuzlu uzaklıklarında
en çiçeksi uyanışı koklar ilkbahar
her nefesin düşüşünde
sereserpe zamana
zaman
sonra çağla buzullarından sökülmüş
en soğutucu yeşiller yüreğimize
kurtarılmış tebsiler sunarken
mavi gök anlar
toprak bakır ikindilerin çoğulsu
sarılışını anımsar kolkola
bedenbedene şehrin en kalabalık
apartman girişlerinde
sussam şimdi dirilik kalmış
o yaşanmamış duyguların içinde
bir zaman olur aslında
sulanmış meyvelerin
bir zaman heryanın
gözlerin
tenin
şimdi dalgın kuğular beslenir
çatılara düşen gözyaşlarınla
kaçar arkandan zaman
zaman budala yakarışlarla
sokular zümrütlerine
duydukça aklı gider
aklı kanar yangınlarda
düşer yanık bedenli gece kuşları
köşe bucak kesilmiş çeşmelere
aydınlık gülümsemeni yaşarken
bebek
yaşarken enguvan tadında
buseye dönüşen melodiler
uykuyla karışık ağlar zaman
ağlar yarı aydınlık sahanlıkta
ey pembeler girmiş zaman
zincirlerine şebboy saklamış kız
ne kaldı ellerinde sararan zamandan
tut yücelikte devrilmiş bir saltanat
deliveren gövdesinde çakıyla kazınmış adımız
içlenmiş aşk
örselenmiş şiirler
zaman şarabın tadında
ayrıldık zamandan böyle bir zamanda