an gelir
ölürüm bende
kalmaz bakışlarımdaki
manada manasızlıkta
silinir ismim hatıralardan
gecenin kör bir yerinde
an gelir
ölürüm bende
dostların aklına düşerim bazen
anar geçerler
bir fısıltı olurum kaldırımlarda
sabahın ıssız seherinde
an gelir
ölürüm bende
ardımda kalanları
dağıtırlar fakire fukaraya
sanki günahlarıma
bedel olacakmış gibi
ne seviştiğim fahişeler
ne onların kokusu
bir tek yazdıklarım kalır geriye
an gelir
ölürüm bende
iyi adamdı derler
yada içlerinden küfrederler
rüzgar olur eserim
bir çift ağacın gölgesinde
an gelir
ölürüm bende
aşıktı derler
sevmişti derler
lakin fayda etmez
sevgide aşkta
ölüme
an gelir
ölürüm bende
kaybolurum
azrailin
kan kırmızı pençesinde
Fatih Çınar