Provence'lı bir kız anıyorum.
Gençliğimin aşklarında.
Crau ovasında, denize doğru buğdaylarda,
Büyük Homeros'un alçak gönüllü öğrencisi olarak,
Onu izleme istiyorum. Sadece
Köylü bir kız olduğundan
Crau'nun dışında çok az bahsetmişler ondan.
Alnı,yalnız gençliği ile göz kamaştırıcı
Ne altın tacı, ne Şam kaftanı vardı,
Fakat istiyorum ki onun şanı yükselsin
Tıpkı bir kraliçeninki gibi
Ve hor görülen güzel dilimiz onu okşasın
Ey çobanlar ve çiftçiler, çünkü şiirimi yalnız size söylüyorum.
Sen, vatanımın yüce Tanrısı,
Ki çobanlar arasında doğmuşsun,
Sözümü ateşle doldur, güç ver bana!
Biliyorsun: Yeşillik içinde
Güneşte ve jalede
İncirler olgunlaşınca
Tamamını toplamak için meyvelerin
Kurt gibi aç olan gelir.
Fakat budaklarını kestiği ağaçta
Hırslı insana elini atmak fırsatı vermeyen
Sen mutlaka yükseklere bir dal koydun.
Körpe güzel bir filizdir o
Misk kokan ve bakire bir fidedir.
Altın sikke gibi olgun bir meyvedir,
Göklerin kuşları doymak için ona konar.
Ben şu küçücük dalı görürüm
İçimi kıpırdatır onu tazeliği!
Görürüm: Sabah rüzgârında
Gökte sallanmakta olduğunu ölümsüz yapraklarının ve meyvelerinin....
Ey, Güzel Allah'ım, ey Dost.
Provence dilimizin kanatlarının üstünde
Kuşların dalını koparmak fırsatı ver bana!
Frederic MISTRAL
Çeviren : Jean-Louis MATTEI