Karanlık odamdayım, sessiz ve sensiz
Günler uzak, geceler çaresiz
Yollar mı uzak?
Yoksa sevginmi? Anlamadım, anlamlandıramıyorum.
Uzaksın bana, sevginde, kokunda, sıcaklığında
İsyan ediyorum kokunu benden çalan rüzgara
Sevginle çaresizliğimin arasında kaldım
Aslında ikisinede alıştım
Gözlerinin yalan söylediğine alıştım
Ama hep derlerdi Gözler Kalbin Aynasıymış
Benim aynamda sendin veya öyle sandım
Yanıldım belkide aynaların bile kendinden bile sakladığı bir yüzü vardı
veya çatlak bir kalbi...
Bir Kendi kalbini yansıtmadı, kırılan kalbini
Aslında ben görmedim veya görmek istemedim
Çünkü KÖRDÜĞÜM olmuştum.
Çözülmeyen çözülmek İstemeyen bir kördügüm.