onun da elleri vardı
tamam belki biraz kirli
temizlemekten hayatın tüm pisliklerini
herşeye rağmen demek için belki...
şuh bakmasa da hiç
görebilen için
vardı gözleri...
dost dost diye
nicesine sarılmış
cinsiyetinin gerisine itilip
kakılmış
şefkate muhtaç
ilgiye aç
bilaç
bir çocuk ağlıyor şimdi...
rutin ezberlerle sindirilmiş
haddi hududu hep bildirilmiş
yüreğiyle kimliği arasına gizlenmiş
bir insan ağlıyor şimdi...
ikisinin önünde
hep vitrinde
zamana teğet
kendine gurbet
bir kadın ağlıyor şimdi