hep mi yanılır insan
hep mi yenilir böyle
dökmeli taşları dürüstçe
ne zaman bir eli tutsam
sevmeye kalksam birini
tamah belirir köşede
umut kisvesinde
bırak der ehvenişeri
sakın kaptırma kendini
boşa harcama emeğini
bu değil düşlerindeki
tereddüt yakınca elimi
tutamam
şüphe kısınca gözlerimi
bakamam
eskisi gibi
yahu
bu düş ne ola ki
düşler
düş kalsın diye mi
düşüyorum hayattan
deşiyorum kendimi
erteliyorum
tüketiyorum herşeyi
düşler düşmanım mı ki