güneşin membaı zannettim
gülüşünü
ayaz ruhuma şifa diye içtim
kana kana yandım
kandım
gayrı müptelandım
kapında el açtım
muhabbetti dilendiğim
dirhem dirhem verdiğinle yetindim
ziyadesine tamah etmedim
kanaatkar şükürlerimi
tokluğumdan sandın
azalttın
dilemmalarda debelenirken
yansıtmadım
kırıntılarınla avundum
sustum
dedim ya müptelandım
yüreğim kaburgalarıma yapışmış
can çekişirken bile
tenezzül etmedim başka muhabbetlere
etmedim de
her sabah aynada gördüğüm
bu müptezelden
artık muzdaribim ziyadesiyle