yüreğiyle teyelledi tüm mavi düşlerini
özene bezene...
dedim ben
nesli tükendi kerem'in
dedim kaç kere
dinlemedi
giydirdi zorla
öyle dardı ki adama
yırtıldı boydan boya
vazgeçmedi
kırmızı ekledi bolca
çıplaktı
adam üşümesine aldırmadı
ben'im örtülerime de sarınmadı
her denemede yırtılanı
artan hüznüyle yamadı
hep kırmızı...
adam mı büyüyordu
elbisemi küçülüyordu& anlayamadı
ben
anladım
olmayınca olmuyordu
…
son gün mahzundu
'yok bre yok n'etsek olmuyor'
diye söylenerek bakıyordu
elindeki yamalı düşlerine
üşüdüğünden mi bilmem
bu kez kendi giydi üzerine
güldü adam
avcundaki kırıklarla kanatarak
yaşlı gözlerine inat
koca bir gülüş çizdi yüzüne
bu aşktaki sıfatını anlayıp
kahkaha attı birden
her gelişinde biraz daha küçülen ayaklarına
artık&pabuçları da büyük geliyordu zaten
kırmızı bir burun takıp
yalpalayarak gitti içimden…
buruk gülümsedik
adamla
ben
vedalaşırken
...
koştum peşinden
bakmıyordu ardına
karışırken beyoğlu kalabalığına
dur diyemiyordum
büyümeye direnen yanıma
kimse görmüyordu
kimse gülmüyordu
ayaklarım tutmuyordu
o
gidiyordu