bir çingene var içimde
yanağı hep tren penceresinde
diğeri bir dudaktayken bile...
savrulur durur oradan oraya
dalsız bir yaprak gibi
başka mevsimlerde
başka rüzgarlara amade
...
bazen el verir toprağa
kök salacakmış gibi
bazen teslimdir suya
nilüfer sanır kendini
yaprak işte nihayetinde
rüzgarların emrinde
savrulur durur
renginden mustarip
mavi orman hayaliyle