sen&iklimime aldanıp
kapımı vakitsiz çalan
ben&hanidir kendimden bile firarım
zahirim yalan
...
hep ayağıma pranga anılarım
teğet geçtiğim aşklarım
bir de&sönmeye yüz tutmuş umut yangınımdır
yoksul ve yağmurlu sabahlarımdan kalan
artık kimsesiz bir akşamüstüyüm
kar topluyor gökyüzüm
yalnızlığımdır şimdi
duman duman içime dolan
yorulmuşum anlardan
anlara yamanan yalanlardan
yorgunum
inan
bozma ritmimi
sessizlikle ahengimi
kaç kez batar ki güneş ufkumda
hadi&çek gölgeni manzaramdan