bilmeye çalışmakla geçti
ömrümün bahar iklimi
bir çiçeği olsun koklayamadım
düşünmeden ismini
bir tene dokunamadım
beklemeden ertesini
hep sustum & sevdiğimi...
büküldü belim
ufkumu açayım derken
önümü bile göremedim...
düşmemek için
tutunurken düşlere
adı mavi
kendi zifiri
umutla bağlamıştım gözlerimi
...
yüklerimden arınıyorum şimdi
özgür kılmak için yüreğimi
ki hayat&zaten
algılayabildiğimiz kadar değil mi