Ne sen yola geldin ne ben şaşırıp
Meftunu olduğum doğrumdan çıktım..
Dolan gözlerimden efgan taşırıp
Çorak iklimine çağrımdan aktım..
Kendi yağmurumdan deniz oluştu
Ümit gemim meçhullere alıştı
Ah mızrağım öz gövdeme ilişti
Alabora oldum çığrımdan çöktüm
Bıraksın boynumu bu kanca artık
Kemiğe değiyor yoz pençe artık
Bu iklim göçmeze işkence artık
Yerli yersiz gelen ağrımdan bıktım
Başka kapı açar belki bu neden
Hayat damağımda çürük dişsin sen
Kararım morfindir gönlüm kerpeten
Kökünle beraber bağrımdan çektim