Ölümden betermiş zalim ayrılık,
Ölüm gözlerimde küçüldü artık,
Çektiğim acının besbeteri yok,
Geliyorum sönmüş külün içinden..
Yakacak sanırken pişirdi beni,
Fikir deryasına düşürdü beni,
Görünce bilenler şaşırdı beni,
Gülüyorum sönmüş külün içinden.
Acı öğrenmenin bir fidanlığı,
Ateşlerde kızdı çilemin tığı,
Hayatı,Dünya'yı tüm insanlığı,
Buluyorum sönmüş külün içinden..
İnanarak gelecek o sabaha,
DayandIm hayatta bir tek Allah'a
Umudumu yeni baştan bir daha,
Alıyorum sönmüş külün içinden..
Sentezi'yim uçsam yuvama doğru,
Köz bir kapı imiş deva'ma doğru
Alevlerden gectim kıvama doğru,
Doluyorum sönmüş külün içinden..