öyle bir küsüp gidişin vardı ki hazan
adın yankılandı dudaklarımda...
öyle sessiz bir gidişin vardı ki hazan
yüreğim lâl kaldı sözcüklerimde...
öyle bir seviyorum deyişin vardı ki hazan
yüreğim yanardı her hecesinde...
söylesene
nasıl vazgeçtin beni sevmekten
hangi 'seni seviyorum' sözüm sıktı seni
hangi gülümser bakışım yaktı canını
söylesene hazan söylesene,
katran karası gözlerin
öpmeye kıyamadığım ellerin
bakmaya doyamadığım gamzelerin nerde hazan...
ben
ayrılık gözyaşlarını yudumlarken,
tozlu raflarda resimlerini ararken
odamda sessizce ölümü beklerken
kimbilir nerelerdeydin hazan...
susma hazan bir şeyler söyle
yalandı de, sevmedim de, oynadım de
ama ne olursun hazan bir şeyler söyle...
hazan
yumma gözlerini
ayrılık kokuyorsa dizelerim
devşirme aşkındandır,
hazan
kül etme gecelerimi
nefret kokuyorsa sözcüklerim
yüreğimde taşıyamadığım mevsimindendir...
hazan öyle bir gittin ki
ne ben kaldım geride ne de hayallerim
şehrim de
yüreğim de
seninle birlikte kayboldu hazan...
Gürkan Akan