Hayatimin bir film sahnesinde yer alan finalin son demindeki ahh o nazli bakislar..
Bir bakiski cemala akis
Bir bakiski yürekten yakis
Derin iç çekisli hasret busesi mühürünü vuruyordu;
Esen yelden sakindigim gül bahçemin içindeki ayazli gecelerime...
Yarali yürek ataga geçmis; aslinda derman yoktu dizlerimde
ama bir önemli husus vardi ki! zaman kaybedilmeyek kadar degerliydi,ertelenemezdi duygular...
Ya yorgun dizler çöküp kalirsa kanarsa yürek sizlarsa!
kim tutacakti elinden? acimasiz kadermi!
kader zaten sürüklemisti issiz okyanusun ortasindaki bilinmeyen rüzgarina..
Dümensiz görünsede bu gemi yönü belliydi; Akip gidiyordu girdabinin kollarina dogru,
lime lime dökülmüslügüne ragmen........!
'ne verecekti sevdasina'
tomurcuk açmamis güllerimi vardi!
yoksa kurak topraklara kök salmis papatya safliginda berrak bir sevgimi?
Yanmis birkere bu sevda çirasi;
Asilmamis karli daglarina,
yarali yüregine ragmen...!