YETMİŞ İKİNCİ SONNET
Sen bir dişisin, doğa gibi güçlü bir dişi
Ne güzel okşar insanı ekmek dağıtan ellerin.
Pembe gül yaprağı tırnakların, apak fildişi
Parmakların altında soluk alır sevinç derin derin.
Ardında günlük yemek kokusunu, çay fincanlarının
Yeni tanımış bir durumun var eski bir düşü.
Yeşil çimenlerinde uzanmak için aşk anlarının
İster bir kez daha şiirle gerçeğin dövüşü.
Duyarım seni kovaladığım teke kokusunun
Her gün Pan gibi hırsla meşe ormanında
Aşk çağlar etlerinin gümüş dumanında...
Bir gölgelik kır çiçeklerinin beneklediği
Kalbimin küt küt atarak seni beklediği
Bu yerlere kaçarak gel bir akşamüstü olsun.