Anne senden ayrıldık-bu ayrılık çok da zor
Erkekleri kızları-acı sıkıntıya kor
Hasretin hepimizi-bezdirdi ve soldurdu
Ruh ve bedenimize-üzüntüyü doldurdu
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara
Öyle ateşe düştük-tutuştuk yanıyoruz
Hep seni düşünerek-durmadan anıyoruz
İçimiz ve dışımız-yakmaktadır benliği
Bir türlü bulamadık-evlerde düzenliği
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara
Bu ayrılık bambaşka-sadece ruhlarımız
Sıkıntıyı çekerler-görülür ahlarımız
Vakit geldiği anda-ayrılır el ve kollar
İnsanlar perişandır-titrer yapraklar dallar
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara
Haftanın yedi günü-sensiz sessiz derinden
Bir ses duymak isteriz-haber gelmiyor senden
Acaba bir tıkırtı-bakıyorum etrafa
Düşündüğüm anlarsa-beni kaplıyor cefa
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara
Ne mektup ne telefon-postacı seslenemez
Ne telgraf ileti-canlar zoru yenemez
Ağlayarak inleme-kaplıyor yeri arzı
Birlikte duyuluyor-tükenmeyen bir sızı
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara
Sabah öğle ve akşam-güneş yağmur sesleri
Bakanları üzüyor-tutuyor nefesleri
Öğretmen Hasan söyler-yaş doluyor gözleri
Şiirle anlatıyor-ruhta kalır izleri
Ayrılığın acısı-bizleri soktu zora
Annem kalp ruhumuzda-açtı derin bir yara