Gül yüzünle güller açtı cihana
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Varlığındı var oluşa bahane
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Yeri göğü nur kapladı bir anda
Farklı yerin gelmiş geçmiş zamanda
Gül kokusu yükselirken ummanda
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Seni bulur hak uğrunda ağlayan
Senin sevgin bizi sana bağlayan
Ümmeti ümmeti yürek dağlayan
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Var oluşa denktir dünyada yaşın
Süslense de putlar sürer savaşın
Ahir zaman için aktı gözyaşın
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Sen diyor gönüler keşmekeş çağda
Söndür yangınları yağmur ol yağda
Bülbüller gülünü ararken bağda
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Ellerin semada ümmeti dedin
Dünya senin idi elden az yedin
Taş atan kol kurur dilese idin
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Yetime babaydın fakire ekmek
Şereftir o yolda gözyaşı dökmek
Sana yakışandı söküğü dikmek
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Düşmanların emin dedi anarken
Gülmem dedi ümmetlerim yanarken
Sevdalılar aşkın ile dönerken
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Karanlığa ışık oldun izinle
Gönüllerde yerin o gül yüzünle
Gölgesiz yerdeki gölgen bizimle
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Yetimlerin yurtsuzların durağı
Mirac için binek etti burağı
Ümmetini düşündükçe yüreği
Cihan güldü sen ağladın sevgili
Kalenderim karanlıkta sen arar
Zaman garip ümmetin akla zarar
Sen olmasan o gün bizi kim sarar
Cihan güldü sen ağladın sevgili