Sen yoksan
ne kalır geriye yaşanacak
ne mevsimler, ne baharlar, ne çiçekler açacak
ne de rüzgârlar, hiçbir haberi taşımayacak
Sen yoksan…
Sen yoksan
gitmişsen
ne kalır senden geriye
işte o zaman
mevsimler kış, ayaz olur üşürüm,
sensiz bir başıma
ateşin hayali kalır bende…
Sen yoksan
geceler haram
gözlerim idam sehpahasıdır uykularımın, uyunmaz
nicedir uyutmaz geceler, düşler adını heceler
umutlar, tükenmeye yüz tutmuştur geceler de
ismin kalır düşlerimde…
Sen yoksan
gitmişsen
bir sızı dudaklarımda, dudaklarım
değdikçe birbirine aklım almaz hatıralarım da yetmez
o sızı, kanatır dudaklarımı
her ürperişinde
öpüşün kalır bende…
Sen yoksan
rüyalarım da
kara şovelyeler, at koşturur kabuslarımda
göğsümde oturur bir ifrit, indirir gürzünü
ve uyuyamadığım gecelerden uyandırır
uykuların kalır bende…
Sen yoksan
iki kişilik geceler de
bir başıma uyanırım
içime çekerim yokluğunu
varlığından arta kalan soğukluğunu
yokluğun kalır bende…
bil ki gözüm kalmıştır sende
anlarım, anlarım ki
Sen yoksun
ve bir çığlıktır kalır bende
Sen yoksan eğer…