Acılar kök saldı bizim ellerde,
Büyümeden göremedik bir türlü.
Kan kokusu vardır çıkmaz yollarda,
Nedenini soramadık bir türlü.
Şo dostlarca önerilen özgürlük,
Ne düzen bıraktı bizde ne dirlik,
Amacımız ama kardeşlik, birlik,
Yıllar geçti eremedik bir türlü.
Niye düşman yaşar kardeşle bacı?
Kanla sulandıkça köklenir acı,
Her derdin var ama emi ilacı,
Tabip olup veremedik bir türlü.
Fitnelerce açılırken aralar,
Irmaklara kan taşıyor dereler,
Gün aşırı azgınlaştı yaralar,
Elimizle saramadık bir türlü.
Gidip yabancıya el aça aça,
Bizdeki değerler sayıldı hiçe,
Umudumuz olan mutlu amaca,
Yürüdük de varamadık bir türlü.
Haklılara kapanırken kapılar,
Mülkü koruyamaz oldu tapular,
Çürük taşlar ile sağlam yapılar,
Çok uğraştık kuramadık bir türlü.
Düşmanlar birliktir yabancı yerli,
Yaşayan azaldı namuslu arlı,
Ne kadar çoğaldı defteri kirli,
Temizleyip düremedik bir türlü.
Zamanı, kaynağı boşuna tüket,
Kıvran dur burgaçta yol alma fakat,
Soysuz eller bize vurdu da tokat,
Biz suçluyu vuramadık bir türlü.
Kıskaca alınmış bir asil millet,
Acının sesidir duyduğun feryat,
ELEMİ diyor ki: Huzurlu hayat,
Kaç asırdır süremedik bir türlü.
İbrahim PATAZ