Üç yıl geçti, üç ilkbahar mevsimi,
Üveyikler elimize gelmiyor.
Çok özledim, gurruk, gurruk sesini,
Üveyikler elimize gelmiyor.
Nisan Ayı geldiğinde dönerdi,
Hem tarlaya, hem ağaca konardı,
Susayınca Ak dereye inerdi,
Üveyikler elimize gelmiyor.
Güvercin soyundan üveyik aslı,
Durmadan öterdi çok yanık sesli,
Ya yurdun değişti, ya bitti nesli,
Üveyikler elimize gelmiyor.
İnce yapılıydı, üveyik kuşu,
Boynunda gerdanlık küçüktü başı,
Sağa sola yalpalıydı uçuşu,
Üveyikler elimize gelmiyor.
Üç beş çöpten sade yuva kurardı,
Yaz boyunca, yavru yapar türerdi,
Kısmetini firezlerde arardı,
Üveyikler elimize gelmiyor.
Hasretini çeker, özler ELEMİ,
Her geçen sürüyü izler ELEMİ,
Üç yıldır yolunu gözler ELEMİ
Üveyikler elimize gelmiyor.
(İbrahim Pataz)
08.07.2008 Osmaniye