TOPHANE ŞİİRİ
Tophane dediğim bir uzun yol
İki yanı iki sıra meyhane
Yüz insan gördüm yüzü de başka
Benzetemedim birbirine.
Biri terlemiş ter kokuyor
Alacalı mendil sarmış başına
Biri kadın demiş bir akşam
Türlü işler açmış başına.
Biri çingenedir keman çalar kahvede
Biri oyuncudur zilli maşa takınır
Biri Trabzon'dan gelmiştir
Durur bakınır.
Biri kaptandır poyraz yemiş yüzüne
Marangozdur, çıraktır, demircidir.
Biri keyfimin kâhyasıdır
Biri bilmem necidir.
Biri şarkıcıdır Aile bahçesinde
İyi kızdır, namusludur
Biri türkü söyler sarhoşluk üstüne
Gönlümüz olur.
Biri der ben vuruldum ölmedim
Hekim gelsin sarsın benim yaramı
Gidi kâfirin sevdası
Can üzredir meramı.
Biri benim komşumdur
Geceleri erkek alır koynuna
Biri orospudur vazgeçmez
Günahı boynuna.
Yoldan geçenler daha başka
Bilmiyorum nereye gittiklerini.
Ama kör çalgıcıyı tanıyorum.
Yahut terzi kızları, hizmetçileri.
Bu kızlar niye çok güler anlamıyorum
Ne konuşurlar akşama kadar.
Yahut neden böyle hepsi birden
Pencerelerden bakar.
Onların gülmelerine bayılıyorum
Kim bilir ne güzel şeyler düşünürler
İlahi terzi kızlar
İlahi hizmetçiler.
Tophaneden çıktım yola selamet
Girdim kahvelerden birine
Ben bu şiiri böyle duydum söyledim
İnsanlar üzerine.