Bir Erzincan Hikayesi
Tavanı tomruklardan çakılmış bir ev.
Direk, sanki evin ortasında bir dev.
Odayı aydınlatıyor derin bir pencere.
Ocağa kurulmuş, Afrika zencisi tencere.
İçinde yarma tanesi olan su, kaynamakta;
yarma ile su çiftetelli oynamakta.
Tahta bir sofra toprak zeminde duruyor,
Koca bir sahan konağında oturuyor.
Herkesin altında birer iskemle;
Dizilmişler sıraya örfi kıdemle.
Kaynana, çiftetelliye kaşıkla nota vuruyor;
gelin, direk yanında nöbette duruyor.
Pişen yemek doluyor tasa kepçe kepçe.
Bu anda, burada, budur tek geçer akçe.
Fakirlik ne gam, gelsin yemek ardı çaylar.
İçsin evde kadınlar, odada baylar.
Yorgunluktan solmuş donuk yüzler,
Kapandı kapanacak uykusuz gözler.
Yaşanan manzara, bir günün ifadesidir.
İşte bu bir Erzincan hikayesidir.