Suskunluğum büyür içimde bu sessiz gecelerde.
Çığlık gibi yankılanır bedenimin her bir köşesinde bu kördüğüm düşüncelerim.
Çıkmaz sokaklara girmiş huzurlu hallerim.
Kinim, nefretim, tüm kötü özelliklerim bir bir terk etmiş beni.
Saflıkla yıkanmış tüm hücrelerim; taa ki benden bana hiçbirşey kalmayana dek, eriyip bitmişim.
İyilikler kemirmiş her bir parçamı,
Sevdiklerim kurt oluvermiş yuva yapmışlar benden izinsiz konaklamışlar bedenimde.
Şimdi nerede o huzur, o saflık, o mutluluk !?
Yolumu kaybetmişim, pusulamı çalmış o çok güvendiklerim.
Gene bir bilinmez denklemin içindeyim
Unutulmuşum! Boş küme olmuşum! Savrulmuşum!
Usulca yumduğum gözlerimden akan bir damla yaş olmuşum,
Akmışım gitmişim hiçliğe, kimsesizliğe, yalnızlığa doğru...