Patrizio, ah Patrizio!
Neden sen de kuyuları sevdin
"Kabe Çocuğu" gibi.
Sana kuyular tehlikelidir diyen olmadı mı?
İrlanda nerede Medine nerede!
Yoksa feryadını kuyudan mı duydun
O hurmalık avaresinin?
Sana İsa, ona Muhammed kuyuyu gösterdi
Kurtuluş için...
Sahi nedir bu kuyuların sırrı?
Yeryüzünün sırları kuyularda mı gizli?
Kuyular cennet ve cehenneme açılan
Birer kapı mı?
Ama kim girebilir kuyuya?
Kuyu tehlikelidir, yutar insanı...
Geriye dönüşü zordur kuyuya düşenin.
Kuyu feryattır, acıdır, gamdır...
Kuyuya kim girmeye cesaret edebilir?
Şeytanlar, cinler ve zebaniler yatağıdır
Derin kuyular.
Şövalye Owen olmak gerekir kuyuya girmek için.
Owen'e İsa, Ali'ye Muhammed yardım etti de
Girdi kuyuya, feryad etti derinliklerinde.
Oradan kimsenin haberi yok,
Haberi olanlardan da haber gelmiyor.
Owen çıktı dilini yuttu,
Ali çıktı mihrabı kana boyadı...
Kuyular ah kuyular,
Ne olur söyleyin bana,
Neler gizliyorsunuz benden?
İrlanda'da Owen'e, Medine'de Ali'ye
Neler zemzeme ettin,
Neler söyledin sessizce?
Neden İsa ve Muhammed seni tavsiye etti
Sessiz dostlarına?
Benden neler gizliyorsun öyle?
Kirli şehir sokakları sesimi kısmış,
Soluğum çıkmıyor benim,
Loş ışıklar gözümü almış
Bir yeri göremiyorum,
Dostlar düşmanlara benzemiş
İnsanlara güvenemiyorum.
Şehir kuyularını doldurmuşlar,
İnemiyorum...
Artık ne İrlanda,
Ne de Medine'de kuyusu kalmadı gönlümün,
Feryadı kalmadı yüreğimin...
Tek başıma kala-kaldım Athena tapınağında.
Ehrimen'in kapattığı kuyuları,
Ahura Mazda dolduramıyor artık...
Gaia gibi tohumsuz
Doğurmalıyım Owen'imi...
Parthenope gibi Odysseus'u baştan çıkaramasam da
İntihar etmeden, adıma şehir kurdururum
Napoli körfezinde...
Ama ben kuyulara döneceğim,
O sırrı keşfedeceğim dostum...
Owen olamasam da
intiharsız
Parthenope olacağım biliyorum.
Ne de olsa daha iyidir
Bu arsız şehir sokaklarını arşınlamaktan...