Âşığın âhını levm etme peder
Vahdetinde her bir kâmil ünneyor
Çok kimse aşk ile oldu derbeder
Bâr-ı Kur'ânını hâmil ünneyor
Bir bak bu âleme herkes gam-küsâr
Kim derde düşerse kılar ahuzar
Gülşan bağlarında bunca çiçek var
Kulak verdim ancak bir gül ünneyor
Niçin özün atar şem‘a pervâne
Mecnun da bu yüzden kaçtı yabana
Baykuşla hû çeker yurdu virane
Gülşan bağlarında bülbül ünneyor
Çiçekler şan verir seller coşanda
Eğrilik var mor menemşe başında
Boynu buruk durur yâr yokuşunda
Göğermiş çehresi sünbül ünneyor
Der ki Cemâl yaralarım sızılar
Feryadıma yetişmiyor gaziler
Deli gönlüm hüsn-i yâri arzular
Allah deyü divane dil ünneyor
Bak ah u zar ünneyor
Her ne ki var ünneyor
Yerde gökte ne ki var
Allah diyor ünneyor