Hani rivayettir ya ilk insan ın sahibini araması,
Barındığı mağaradan ürkerek dışarı çıkması,
Gecenin ilk vaktinde yıldızları görüp şaşırması,
İşte buldum budur sahibim diye yıldızlara sarılması..!
İşte aynen öyle ilk karşılaştığımda ki duygu karmaşası,
Isalak bakışlarının gözlerimden yüreğime ulaşması,
Hele birde kalkık kaşın var ki esintinin sanki kasırgası,
Sen adına yaşadıklarım işte bu şaşkınlık karmaşası..!
Derken gecenin ilerleyen vaktinde mehtap belirdi ufukta,
O yanlız o çaresiz ne aradığını bilmeyen insan ise şokta,
Evet bu olmalı sahibim hem daha aydınlık diye haykırmakta,
Ta ki güneş doğana kadar her şey silindi yine boşlukta..!
Her gelişinle zifiri karanlık dünyama güneşler doğardı ufkta,
Elimden yediğin her lokma senden ziyade şifa olurdu ruhuma,
Gidişinle yine kaldım boşlukta ne dersen de değil umurumda,
Eğer mutlulk dediğin buysa istemem yolluyorum hepisini sana..!
Kim bilir daha ne güneş ler doğacak ne yıldızlar yağacak,
Daha ne ilk baharlar olacak her sensiz gün ruhum solacak,
Yazı görmeden sana hasret yüreğime tufanlar karlar yağacak,
Cezan buysa vasiyet ettim fazlasıyla billahi sana ulaşacak..!