Uzun saçlarıyla, güneş
Altın boncuklar saçar her seher
İstemese de
Bulutlar kızarır
Saçlarını tararken, güneş
Utanıyorlardır belki!
Sıfır boyutundan doğan bu gezegen
Koca güneşe kafa tutarmışçasına
Gebe kalmış istemeden
İnsan denilen varlığa
İnsan ise doğmaya mahkûm
Yaşamaya mecbur
İzler bu çaresizliği
Şeytanın kafesinden
Tutsaktaymışçasına
Allah'ın vadisindeki kurtulmuşları
Kıskanırlar mı bilmem? !
Çırpınmazlar kafeslerinde
Uçup özgürleşmek için
Bile bile…
Bu denizler, topraklar
Bu ormanlar, çaylar,
Bu çiçekler, meyveler
Yeter mi ki doyumsuz insana? !
Allah'ın vadisine göz dikmiş
Şeytana taparlar
Her şey onlarınmış gibi
Değer biçerler kum tanelerine
Su damlalarına
Yerin damarlarındaki kanına
Allah'ın vadisini satmak için yarışırlar
Büyük bir hırsla
Onlarınmış gibi,
Çok garip!
Kan dökmeye bilenir gözleri
Doymaz daha fazla ister
Kan
... Kan
.... Kan…
Beyza, siyahı yakar
Siyah, sarıyı
Sarı, kızılı
Hırslarıyla savaş eden renkleri
Boyamaya çalışırlar
Âdem baba unutuldu gitti
Kös Koca Âdem…
Kabil, Habili hançerlerken
Doğmadan, öldü insan
Ne garip
İnsan düzen bozmaya devam eder
O gün bu gündür
Kadın kadınla
Erkek erkekle çiftleşir
Çocukları olur
İsmi sapkınlık
İsmi günah
İsmi isyan
Ve insan
Kendini kandırmaya devam eder
Günahı normalleştirdiği zaman
Ne büyük bir medeniyet
Çağdaşlık, ne garip
Biz hayvanların yapmadığını yaparak
İnsanlaştık böylece…
Zeki insana ne demeliyiz
Yok edici
Motivasyona uğramış virüsler
Biz günaha alıştık.
Güneş ise
Saçlarını taramaya
Boncuklarını serpmeye
Allah'ın vadisini ısıtmaya
Alıştı seve seve
O da yaşamaya mecbur
Sönüp bitene kadar
Onun aşkından
Yanıp ölene kadar
Allah'a âşık, güneş
Yansa da aşkından
Bitse de
Günahkâr insanı yaşatır
Karanlık yaşasın diye
Güneş ağlamaya,
Bulutlar utanmaya
Alıştılar yılların geçişiyle
İnsan utanmamaya
Günahları sevmeye
Şeytanı dinlemeye
Alıştı azcık ömründe
Sen ağlamaya devam et Güneş
Bulutlar yeryüzüne bakmaya
Ve insanların yerine utanmaya
İnsan ise bütün kâinata
Kafa tutmaya devam etsin
Kendini yok edene kadar
Allah'ın vadisinde