Bira Kutusu
Karşımda bir kutu bira
Yarı çıplağız ikimiz de
Onun buzları çözülmekte
Bende koptu kopacak fırtına
Gözlerimde boğulacak gece
Şu aptal teneke kutunun kaderi
Beceremese de beni avutmak olsa gerek
Lan kutu
Piç gibi kaldık ortada
Diyorum
Gülüyor
Fıstığın bitti diyorum
Gülüyor
Biliyor namussuz
Bu meret fıstıksız gitmez
Benimse senim yok
Hayat böyle çekilmez
Lan şerefsiz kutu
Atmışın kendini camdan sokaklara
Şimdi uzaklara gidiyorsun
Bir çöp kamyonunda
Tek başımayım bu loş ve leş odada
Gittin de ne oldu
Konuşacak kimse yok mu sanıyorsun
Beş kişiyiz masada
Dört duvar bir de ben
Buzlarımız çoktan çözülmüş
Tamamı ile çıplağız
Bitmeye yüz tutmuş
Bira kutusu gibi yamulmuşuz
Suyunda yanan mum gibi
Hiç kimsenin kimsesi yok gibi
Terkedilmiş beş piç gibi
Şerefsiz bira kutusu
Benzettin beni de kendine
Gece yarısı
Taksimin meydanında
Büzülmüş buldum kendimi
Kısacıktım
Baktım istanbul dört duvar
Dedim arkadaşlarım burada
Yanılmışım
Evimle karıştırmışım
Baktım ben çıplak Taksim çıplak
İstanbul yabancı duvarlar yalancı
Piç gibi ortadayım
Söyle lan kutu
İstanbula bu sabah güneş doğar mı
Doğarsa ilk ışıkları ile
O su kelebeği omzuma gelir konar mı