PRENS
Seni yazsam artık
Belki dinerdi her şey
Uyurdum
Sandıklı bir kız bulurdum
İstemediği izinler kadar kısa
Tutmadığım sözler gibi aramızda
Başlar biterdi günler
Artık seni yazsam
Böyle uzamazdı saçlarım
Kapı almaz gele atmazdım
Dantel bir atlı gibi sandıkları gezerdim
Her iş gelen ellerinden gelip
Bir terzi gibi keskin
Bütün düşlerimden geçerdim
Bu tesbih beni mutlu etmedi
Dağıt
Bir gün basar düşeriz
Her sabah kötü bir şarkıya
Nakarat oluyorsak
Bana sorma dünyada mı bütün gezegenler
Ne bilmek marifet ne şaşırmak
Bu tesbih beni mutlu etmedi
Onu dağıt
Otuz üç kez öp beni
Seni yazsam okusam
Bir ben mi eksilir yaşamaktan
Aynı evin içinde
Üç oda bir salon kere
Ayrıldık birbirimizden
İşlensin fen bilgisi bunca öptün
Kaç tesbih dağıldı
Bir prens bile olamadım