hani, bir kitap okumaya başlarsınız...
ilk satırlarda çeker sizi içine...
öyle güzeldir ki anlatım�
tüm gerçeklik bir yana...
o kurgunun içine kapılır gidersiniz...
öyle kapılırsınız ki...
uzaklardan bir el uzanıp
tutar ellerinizden...
alıp götürür�
uzaklara�
kokusu ulaşır size dağların,denizin,çiçeklerin...
bir meltem okşayıp geçer teninizi...
dokunuşları hissedersiniz ya yüreğinizde...
hani, bilseniz de kurgu olduğunu...
o akışı bırakmak istemezsiniz...
bir yandan merak edersiniz ...
'"ne olacak?'"
bilirsiniz oysa...
hiç bir şey olmamıştır...
olmayacaktır...
her şey sadece ihtimaller bütünüdür...
ve o ihtimaller öyle yaşanılası�
ve o kurgu öyle gerçektir ki..
yaşadığınız ana baskın çıkar ya...
ama nedense...
�son� önemlidir hep...
o kitabın da sonuna ulaşmak istersiniz...
diğer yandan o kitabı bitirmek , o hayali tüketmektir�
bilirsiniz�.
her sonun bir tükeniş olduğunu öğretmiştir hayat size...
okumak - okumaya kıyamamak bir çelişki olur içinizde...
oysa, çelişki daha çekici kılar o kitabı...
daha bir özümsemeye başladığınızı hissedersiniz o noktadan sonra okuduklarınızı...
her sayfada �son� a biraz daha yaklaştığınızı bilerek�
her sayfada biraz daha kaybederek�
her sayfada biraz daha tükenerek�
ve içiniz burkularak o �son� sayfa�
kitabın arka kapağını kapatırsınız usulca�
siz dışarıda kalansınızdır�
her şey ilk sayfa ile son sayfa arasında, avuçlarınızdadır şimdi�
sımsıkı tutarsınız birkaç dakikalığına ellerinizde�
bazı ilişkiler gibi�
hani, bitmesine kıyamadığınız�
tüm güzelliğine rağmen devam edemeyeceğini�
gideceği bir yer olmadığını�
sadece bir ihtimalin yaşandığını bildiğiniz�
bir ilişki gibi�
yüreğinizden bırakmak istemeden�
ama artık sadece dışından bakarak�
sımsıkı sarıldığınız birkaç dakika gibi�
ve sonra�
bir hayat kayar ellerinizden�
kütüphane raflarındaki yerini alır�
ara sıra sayfaları yeniden karıştırılmak üzere�