mehmet şeref hoşaf �
Muhannet Sevgili ve Deli Gönül
gel sevgili böyle muhannet olma,
yüksektesin sana eremez gönül,
özrü kabahati hep bana bulma,
yoktur istediğin, veremez gönül..
uzaktasın sesin nasıl duyayım,
gelmen için aylar yıllar sayayım,
sen atlı gidersin bense yayayım,
koşar peşinsıra, varamaz gönül..
kahkahalar atar zevkle gülerdin,
ölünceye kadar seninim derdin,
yüzüme güldün de arkamdan vurdun
yaram çok derindir, saramaz gönül..
şakıyan dilimi susturdun bana,
bütün dostlarımı küstürdün bana,
bunca yıldır kanlar kusturdun bana,
inan üçü beşi aramaz gönül..
coşkun sel gibiydi, şimdi durğundur,
hayata küstürdün, sana darğındır,
beklemekten yana artık yorğundur,
bu çileye karşı duramaz gönül..
bir zaman sevginle doluydu dalım,
şimdi muhabbetten ayrıldı yolum,
pamuk ipligiyle bağlanmış kolum,
gücü yetse bile kıramaz gönül..
mehmet şeref hoşaf