Kapanır gözlerim geceye
Belki de hiç açılmamak üzere
Kapılara kenetlenmiş bir şekilde
Ruhuma çökerler bırakmamak üzere
Yalnızlık limanlarında
Bir dal çiçeğim oldun
Issız gecelerde hiç susmayan dilim
Aniden susacağını nerden bilebilirdim
Dışarıda rüzgârın uğultusu
Beni çok korkutuyor
Yalnızlık kokan odama
Işık gibi doğuyor
Boş çerçeveler bana bakıyor
Bembeyaz ölü gibi sanki suçlu benim
Ben miyim terk edip giden?
Ben ölüyorum oysaki daha çok erken