Hüzün alıp mutluluk dağıtan,
Yaşamayı göz yaşı ırmağıyla yoğuranım.
Güneşe, çiçeğe ve bilhassa geleceğe,
Göz perdesi kapayanım.
Baharı da bilirim yazı da.
Yaprak süpürten sonbaharı da.
Adım gibi...
Rüzgara, yağmura yurt olurum bazen.
Daha adını bilmediğin diyarların,
Kendine has ismi olmayan varlığıyım.
........................
Yokluğun yaşarken böyleydim.
Ama şimdi dünyalara sığmayacak kadar,
Geçmişteki tüm mutsuzlukları,
Anımsamayacak kadar değiştim.
Eğer hayatı unutursam,
Kendimi de unutacağımı da hissettim.
Artık sadece düşümü düşlüyorum.
Umut ol, sal ağlarını, neşelendir denizimi.
Sana da bir gülüşüm takılır elbet.
Beraber yok edelim hayattan hüzünleri,
Beraber umursayalım geleceği.
'Özlemeyi bilmeyen özlenmemeli.
Adam gibi adam değilse,
Hiç sevmemeli,sevilmemeli.'