söyle!
kimden koptun da böyle ansızın,
ve böyle hırçın vuruyor dalgaların kıyılarıma.
akşamı sabaha katarak ömür tüketenim:Yarim.
o suskun gözlerin, yüzün...
hangi hummalı telaşın mağrur efendisi.
yitik bir masalın tam ortasında,
bıçak kesiği gibi anlık ve derinden
ve hiçbirşey dinlemeyen bu fırtına,
sende kimden kaldı?
her yağmur sonrası boş sokaklarda kalan,
fısıldayan, toprak kokan.
usul usul sessizliğe hükmedip,
sana adanmış bir ömür yığınının,
üzerine basa basa yürüyorken sen!
neden yeni bir dünya çizmiyorsun gökyüzüme?