Kolay sanırdım ayrılmayı.
Unuturum adını sesini diye�
Yanılmışım.
Aldanmışım.
Hem de çok...
Çok zor yokluğuna alışmak!
Öyle büyük bir acı ki bu, sensiz;
Çiçeği solgun bir bahar,
Sahipsiz bir yağmur,
Garip bir rüzgar gibiyim.
Öyle sonsuz bir hasret ki bu, yokluğunda;
Yolunu yitirmiş bir serçe,
Lodosa yenik bir sandal,
Yıldızı solmuş gece gibiyim.
Bahar yüzlüm!
Biliyorum ki suç benim.
Zaten, seni suçlayacak kadar değilim.
Ki, öyle düşünüyor olacaksam,
Seni unutacak kadar zehir içerim.
Yokluğunda yalnızlık deryasıyken hayat,
Kadere el verip çaresizce,
Senin acını da çekerim.
Bugün gönül hazinemi,
Bugün dua sahibimi kaybettim.
Bilmiyorum artık,
Kim için dua edeceğim.
Şimdi bakıyorum da avuçlarıma,
Senden geriye sadece,
Bir çift kahverengi göz hayali,
Dudağımda hüzünlü bir buse,
Birde mavili beyazlı bir atkı kaldı.
Sonumun adı mı?
Tahmin edemeyeceğin kadar;
Canım yandı.